Uit paardenbloemen kan isopreen geproduceerd worden. Isopreen is de grondstof voor rubber. Het probleem is dat rubber van rubberbomen steeds duurder wordt en schaarser. De paardenbloem komt oorspronkelijk voor in Afrika, Azië en Europa. Door de mens is het naar vele andere plaatsen verplaatst. Er zijn vele soorten paardenbloemen.

Teelt
Paardenbloemen groeien praktisch overal. Het verdringt andere gewassen. Het heeft een lange wortelpen, dit betekent dat hij lastig weg te halen is. In Nederland groeien veel verschillende soorten.

De paardenbloem is geheel eetbaar. Het jonge blad smaakt licht bitter, ouderblad is nog bitterder. Het blad is zeer vitaminerijk. De jonge bladeren moeten in het voorjaar geoogst worden voor de consumptie. De wortel voor de inuline moet in het najaar geoogst worden. Op dit moment is de inuline het hoogste.

De bladeren van paardenbloemen zijn goed te bleken. Hierdoor zal de smaak minder bitter worden.

Doel

  • Paardenbloemen zijn eetbaar. Het heeft een bittere smaak. De bladeren van de paardenbloem worden molsla genoemd. Ook is het een favoriet bij de kruidengeneeskunde. De wortel wordt in gedroogde vorm gebruikt tegen nier- en galklachten. Ook kan het puisten verwijderen. Van de bloemen kan honing gemaakt worden.
  • Daarnaast heeft de paardenbloem een stof in zich waar rubber van gemaakt kan worden. 1 hectare paardenbloemen levert 150 kilo rubber. De rubberbomen die in Brazilië staan leveren 2.000 kg per hectare. Er is nu ook synthetisch rubber op de markt. Het paardenbloemrubber zal het moeilijk krijgen om een plek op de markt te veroveren. Dit vanwege de lage opbrengst.
  • De paardenbloem wordt ook wel voor veevoer gebruikt.